Wat?! Luuk wtf lul jij nou weer.
Je bent een personal trainer je schrijft over trainen en voeding en alles toch?
Ja klopt, maar luister even….
Ik ben (in tegenstelling wat mijn uiterlijk soms doet vermoeden) iemand die best makkelijk te benaderen is.
Vooral als het aankomt op mijn werk maak ik graag een praatje met mensen als ze vragen over training, voeding of iets dergelijks hebben.
En een tijdje terug kreeg ik voor de grap de vraag: “wat is de zin van het leven?”
In eerste instantie wuifde ik dit weg omdat het niet serieus was maar toch bleef die vraag een beetje aan me knagen.
Dit soort vragen zijn normaal best zware kost die enige mate van introspectie en filosofie vereisen.
Nu moet ik zeggen dat sinds de geboorte van onze 2 kindjes je bijna vanzelf anders in het leven gaat staan en ook over dit soort onderwerpen gaat nadenken.
Toeval wil zelfs zo dat ik enige tijd geleden een Ayahuasca ceremonie heb mogen ervaren.
Juist omdat ik o.a. dit soort onderwerpen de laatste tijd steeds interessanter vindt.
Één van de dingen die ik daar aan mijn onderbewustzijn stelde was exact deze vraag.
Te midden van een wervelwind aan gedachtes, herinneringen en emoties kon ik er geen ander antwoord uit krijgen dan: de zin van het leven is maar wat je er zelf van maakt.
Wat vind je écht belangrijk in je leven?
Vaak zul je in eerste instantie denken aan dingen die financiële waarde hebben zoals een goed betaalde baan en daarmee een mooi huis of een snelle auto.
Maar stel je krijgt dat telefoontje dat je oma is overleden, je partner is aangereden door een auto, wat dan?
Dan besef je dat het enigste wat echt telt zijn de mensen om je heen waar je om geeft.
De liefde die je ontvangt en weer mag geven, geluk en gezondheid.
Vaak zijn we als mensheid erg gericht op doelen zetten en die behalen.
We worden volwassen, gaan (verplicht) naar school en gaan werken om zoveel mogelijk geld te verdienen.
En hoe meer geld we verdienen, hoe meer we ervan willen.
En ondertussen verliezen we uit het oog wat juist zo belangrijk is.
Genieten van het hier en nu.
Zie het leven als een autoritje, je stapt in maar je hebt geen idee waar je naar toe gaat of wanneer het ritje eindigt.
En juist dat is er zo mooi aan, het gaat niet om de bestemming, maar juist om het ritje zelf.
Wie heeft er niet als kind achter in die auto gezeten, en voorgesteld dat er een mannetje met de auto mee rende?
Over bomen en verkeersborden springend, steeds maar jullie auto achtervolgend.
Dat is het prachtige aan een kind, ze zijn nog niet bezig met de bestemming, ze genieten nog van het ritje.
En juist dat is ook minstens zo belangrijk als je gaat sporten.
Het gaat niet alleen maar om uiteindelijk die six pack, mega dikke biceps of 350kg deadlift.
Juist het hele traject vanaf het moment dat je begon is een enorm leerproces.
Kijk eens waar je begon en kijk eens waar je nu staat.
Hoeveel sterker of slanker je al bent dan een half jaar geleden.
Er is helemaal niks mis met doelen zetten en ambitieus zijn om deze te behalen maar geniet ondertussen ook van de reis er naartoe.
Elke 100 gram die je afvalt is een kleine stap in de goede richting, elke herhaling, elke kilo die je meer tilt is iets wat je moet vieren.
Want juist dat maakt het uiteindelijk dat je op je “bestemming” aankomt.
Het mannetje dat tijdens het autoritje over obstakels springt is een metafoor voor jezelf.
Iemand die een reis aan het maken is en ondertussen enige obstakels voor z’n kiezen krijgt.
Geniet dus tijdens het trainen ook van het trainen zelf, en van elke overwinning.
Geniet dus tijdens je leven ook van het leven zelf, probeer nieuwe dingen, ontmoet nieuwe mensen, oefen verschillende hobby’s.
Het leven is te mooi om aan je voorbij te laten gaan met alleen maar tunnelvisie richting het einddoel.
Dus als je mij vraagt wat de zin van het leven is zeg ik: “zorgen dat het leven zin heeft”
MAIL LUUK
