“Als je te weinig eet gaat je lichaam in de spaarstand en zal alles opslaan als vet”
Dit is natuurkundig gezien niet alleen complete onzin maar ook een belediging voor iedereen op aarde die letterlijk sterft van de honger.
Energiebalans is altijd leidend!
Komt er meer energie (calorieën) in dan er uit gaan zal je in gewicht toenemen.
Als je meer verbrand dan je inneemt zal je uiteindelijk in gewicht afnemen.
Het is werkelijk zo simpel.
Besef dat je als mens altijd zult onderschatten hoeveel je binnen krijgt en overschat hoeveel je daadwerkelijk beweegt en verbrand.
De meeste mensen eten om hun dag door te komen en omdat het lekker is maar zelfs voor diegene die een eetdagboek bijhouden is dit een onontkoombaar feit, je vergeet altijd wel iets.
De suiker in je koffie, de olie in de pan om te bakken, de dressing op je salade zijn maar een paar voorbeelden van voedingsmiddelen die vaak vergeten worden mee te tellen, of niet in de juiste portiegrootte worden gerekend.
Maar ook die bevatten natuurlijk calorieën.
Aan de andere kant zullen mensen altijd denken dat ze vrij actief zijn, want het rondje met de hond, want ik moet veel lopen op het werk, want ik haal volgens mijn Fitbit makkelijk 10.000 stappen.
In werkelijkheid wegen die dingen niet op tegen het feit dat je voor het overgrote deel toch echt meer stilstaat of op je kont achter een bureau zit.
Daarbij zijn de hedendaagse trackers nog lang niet nauwkeurig genoeg om er op te vertrouwen hoe actief je bent en zeker niet hoeveel je verbrand.
Wat er zeer waarschijnlijk gebeurt tijdens het fenomeen “metabolische schade” is dat je energieverbruik is veranderd.
In je afvaltraject ben je (spier)massa kwijtgeraakt en daarmee is je rustverbruik omlaaggegaan.
Je hoeft nu minder lichaam te onderhouden, dus wat voorheen genoeg was om af te vallen is dat nu helaas niet meer.
Als je vanaf hier weer zorgt dat je in een negatieve energiebalans komt zul je ook weer afvallen.
Besef dat dit artikel gaat over puur en alleen de energetische waarde van voeding, dat afvallen in essentie heel simpel is wil niet zeggen dat het in de praktijk niet ontzettend moeilijk is om daadwerkelijk voor elkaar te krijgen!
Maar voordat we willekeurig een productgroep als b.v. koolhydraten, een specifiek voedingsproduct of onze hormonen gaan aanwijzen als de boosdoener moeten we snappen wat de feitelijke basis is.
Zie trouwens ook mijn artikel over eetverslaving om te lezen waarom het soms zo moeilijk is om voeding zo exact bij te houden.
MAIL LUUK
